Σελίδες

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012


Η μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Γεννηματά

Η ΜΟΝΑΔΑ ΜΑΣ
Ειδικός χώρος Εντατικής Θεραπείας στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών  άρχισε να λειτουργεί από το 1980, πριν τη σύσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, με προσδιορισμό «Μονάδα Αναπνευστικής Ανεπάρκειας/ ΜΑΑ».
Η σημερινή πολυδύναμη Μ.Ε.Θ.  που λειτουργεί από το 1994 στα πλαίσια του Χειρουργικού Τομέα  αποτέλεσε τη μετεξέλιξη της παλιάς Μ.Α.Α.
Όσο κι αν οι προδιαγραφές κατασκευής της αρχικά δεν συμβαδίζανε με τα διεθνή πρότυπα, στα χρόνια που πέρασαν ανανεώθηκε σε μεγάλο βαθμό ο εξοπλισμός, η στελέχωση και οι όροι λειτουργίας της, με τελικό αποτέλεσμα  να αξιολογείται ως επιστημονικά επαρκής για τα Ελληνικά Ιατρικά δεδομένα.
Είναι ιδιαίτερος, ανεξάρτητος, ειδικά εξοπλισμένος και στελεχωμένος χώρος του νοσοκομείου, στον οποίο νοσηλεύονται βαρέως πάσχοντες ασθενείς με άμεσο κίνδυνο της ζωής τους, οι οποίοι χρειάζονται συνεχή εκτίμηση - παρακολούθηση και υποστήριξη των ζωτικών λειτουργιών τους με φάρμακα ή και  ειδικά μηχανήματα.
Όλες οι ιατρικές ειδικότητες του νοσοκομείου συνεργάζονται σε 24ωρη βάση με τους γιατρούς της ΜΕΘ για την ολοκλήρωση του διαγνωστικού ελέγχου και των πιθανών επεμβάσεων, που έχουν σκοπό την επιβίωση και θεραπεία του αρρώστου.
Είναι το μοναδικό τμήμα του νοσοκομείου που εφημερεύει καθημερινά υπό την εποπτεία του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ).
ΓΕΝΙΚΑ
  • Η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας διαθέτει 12 κλίνες και νοσηλεύει ασθενείς οι οποίοι κινδυνεύουν άμεσα από απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις.
  • Τα περιστατικά που εισάγονται στη ΜΕΘ προέρχονται είτε από το νοσοκομείο μας είτε, μέσω ΕΚΑΒ, από νοσοκομεία από όλη την Ελλάδα.
  • Οι βαρέως πάσχοντες ασθενείς λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή και οι ζωτικές τους λειτουργίες υποστηρίζονται και παρακολουθούνται συνεχώς με σύγχρονο εξοπλισμό.
  • Η διάρκεια νοσηλείας στη ΜΕΘ ποικίλλει ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου.
Η ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ
Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, τη φροντίδα του ασθενούς σας αναλαμβάνει ειδικά καταρτισμένο προσωπικό: γιατροί εξειδικευμένοι και εξειδικευόμενοι στην Εντατική Θεραπεία (όλοι κατέχουν ήδη τον τίτλο μιας βασικής ιατρικής ειδικότητας), έμπειρο και επιστημονικά επαρκές νοσηλευτικό προσωπικό, φυσιοθεραπευτές, διαιτολόγοι και άλλοι επαγγελματίες υγείας με εξειδικευμένες γνώσεις.
Οι νοσηλευτές είναι Πανεπιστημιακής και Τεχνολογικής εκπαίδευσης
με πολυετή εμπειρία στη φροντίδα των βαρέως πασχόντων.
Επιπλέον, εκτός από τους ανθρώπους που θα συναντήσετε στη ΜΕΘ, υπάρχουν πολλοί ακόμα που δεν θα γνωρίσετε αλλά δουλεύουν συνεισφέροντας στην άριστη ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας στο συγγενή σας. Επικοινωνώντας με καθένα από εμάς, μπορείτε να λάβετε όλες τις πληροφορίες που σας ενδιαφέρουν.
ΜΙΑ ΤΥΠΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΜΕΘ
Κάθε πρωί, ο Διευθυντής, οι Επιμελητές και οι υπόλοιποι γιατροί στη ΜΕΘ, συζητούν διεξοδικά την κατάσταση του κάθε ασθενούς και στη συνέχεια πραγματοποιείται παρακλίνια επίσκεψη από όλο το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό προκειμένου να αποφασισθούν και να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες ενέργειες για την πρόοδο της υγείας του δικού σας ανθρώπου.
Κατά τη διάρκεια του απογεύματος και της νύχτας, εφημερεύουν στη ΜΕΘ  Επιμελητής και ένας εξειδικευόμενος γιατρός ενώ σε 24ωρη βάση, οι ασθενείς βρίσκονται υπό τη συνεχή παρακολούθηση έμπειρου νοσηλευτικού προσωπικού.    
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΣΑΣ
ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ
  • Το επισκεπτήριο των ασθενών της ΜΕΘ έχει ορισθεί από τις 1400 έως τις 1430, καθημερινά, επτά ημέρες την εβδομάδα.
  • Πριν εισέλθετε στη ΜΕΘ, παρακαλείσθε να απενεργοποιήσετε το κινητό σας τηλέφωνο διότι υπάρχει κίνδυνος για τη λειτουργία κάποιων μηχανημάτων της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας.
  • Χρησιμοποιήστε την ειδική ποδιά μιας χρήσης προκειμένου να προστατέψετε τον ασθενή σας.
  • Δίπλα στη κλίνη κάθε ασθενούς, υπάρχει ειδικό αλκοολούχο διάλυμα. Παρακαλούμε, να το χρησιμοποιείτε πριν και μετά την επίσκεψή σας, στα πλαίσια ελέγχου των λοιμώξεων.
  • Κατά το επισκεπτήριο, προτείνουμε να βρίσκεται δίπλα στον ασθενή ένα άτομο κάθε φορά.
  • Χρήσιμο θα ήταν να μην επισκέπτονται παιδιά τους ασθενείς.
  • Εάν έχετε κρυολόγημα ή πάσχετε από άλλη λοίμωξη αναπνευστικού, καλό θα ήταν να αποφύγετε τη επίσκεψη στον ασθενή σας διότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για τον ίδιο αλλά και τους υπόλοιπους.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
Μετά το επισκεπτήριο, ο Διευθυντής ή ο εφημερεύων Επιμελητής της ΜΕΘ:
  • Θα σας ενημερώσει σχετικά με την κατάσταση, την εξέλιξη και τα πιθανά προβλήματα υγείας του δικού σας ανθρώπου.
  • Θα απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτησή σας.
  • Ιδιαίτερη προσοχή θα θέλαμε να επιδείξετε στην ενημέρωση ότι ο ασθενής σας χρειάζεται μετάγγιση αίματος ή άλλων παραγώγων του. Στην περίπτωση αυτή, παρακαλείσθε να απευθύνεστε στο Τμήμα Αιμοδοσίας που βρίσκεται στο Κτίριο 8.
Η ενημέρωση απευθύνεται μόνο στα άμεσα συγγενικά πρόσωπα (σύζυγο, παιδιά, γονείς, αδέλφια) και το ιατρικό απόρρητο δεν επιτρέπει την ενημέρωση από το τηλέφωνο.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΑΣ
  • Τόσο η εισαγωγή όσο και η έξοδος των ασθενών από τη ΜΕΘ, πραγματοποιείται με ευθύνη των γιατρών και με βάση διεθνώς αποδεκτά κριτήρια. Επειδή τα κρεβάτια εντατικής είναι λίγα, τηρούμε με αυστηρότητα αυτά τα κριτήρια, ώστε να υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα να βοηθηθεί κάποιος του οποίου η ζωή πραγματικά κινδυνεύει. Εάν κάποιος σας ανέφερε ότι ο ασθενής σας διακομίστηκε στη ΜΕΘ με κάποια άλλα κριτήρια ή με τη μεσολάβηση κάποιου, παρακαλώ να μας το αναφέρετε.
  • Η θεραπεία του ασθενούς στη ΜΕΘ πραγματοποιείται με ευθύνη μας και σε συνεργασία με τους γιατρούς της κλινικής από την οποία διακομίσθηκε. Ως προς την ποιότητα νοσηλείας, το ΕΣΥ είναι υποχρεωμένο να παράσχει την καλύτερη δυνατή ιατρική και τεχνική βοήθεια στον άρρωστό σας.
  • Συχνά μας ρωτάτε για το εάν χρειάζεται να γίνει κάποιο ιατρικό συμβούλιο για τον ασθενή σας. Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι τέτοιου είδους συμβούλια πραγματοποιούνται καθημερινά με γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, χωρίς εσείς να το γνωρίζετε ή να επιβαρύνεστε οικονομικά. Εάν κάποια εξέταση ή θεραπεία δεν είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί στο νοσοκομείο μας, να είστε βέβαιοι ότι εμείς πρώτοι φροντίζουμε να γίνει η εξέταση αλλού ή, κάτι που συμβαίνει σπάνια, να διακομισθεί ο ασθενής σε κάποιο άλλο νοσοκομείο ή ειδικό κέντρο.
ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΑΣ
  • Ολιστική θεραπεία με βάση τις πιο σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις, σε ασφαλές περιβάλλον και με σεβασμό στην προσωπικότητα του ασθενούς.
  • Συνεχής ενημέρωση για την πορεία υγείας, με ειλικρινείς απαντήσεις σε κάθε είδους ερώτηση.
  • Διατήρηση της ζωής με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αλλά όταν ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, φροντίδα για την έλευσή του με αξιοπρέπεια και χωρίς πόνο.
  • Η ΜΕΘ του νοσοκομείου μας ανήκει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και ως εκ τούτου δεν έχετε καμία οικονομική υποχρέωση απέναντι στο ιατρικό και στο νοσηλευτικό προσωπικό της όπως και σε καμιά άλλη ιατρική ειδικότητα.
  • Στον ασθενή χρωστάμε πολλά και δεν μας χρωστάει τίποτα.
ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΣΑΣ
  • Πλήρης ενημέρωση των γιατρών σχετικά με το ιστορικό του ασθενούς και τη φαρμακευτική αγωγή που πιθανά λαμβάνει. Είναι πολύ σημαντικό να είστε ειλικρινείς για το οργανικό και ψυχικό ιστορικό του ασθενούς σας, έτσι ώστε να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις για την υγεία του.
  • Τήρηση του ωραρίου του επισκεπτηρίου. Οι εργασίες στο χώρο της ΜΕΘ είναι πολλές και συνεχείς.
  • Το νοσηλευτικό προσωπικό είναι ιδιαίτερα έμπειρο και επιστημονικά επαρκές γι’ αυτό και θα ήταν χρήσιμο να δέχεσθε τις συμβουλές του.
  • Απαραίτητη είναι επίσης και η συνεργασία σας με το Γραφείο Κινήσεως σε ό,τι αφορά στην ασφαλιστική κάλυψη της νοσηλείας καθώς και με το τμήμα της Αιμοδοσίας σε ό,τι αφορά στην κάλυψη των δικών σας ανθρώπων με αίμα και με παράγωγά του.
Ο κάθε άρρωστος δεν είναι για εμάς ένα απλό «περιστατικό». Είναι ένας πολίτης και συνάνθρωπός μας που χρειάζεται την επαγγελματική μας φροντίδα, αλλά ταυτόχρονα αξίζει το σεβασμό στις ανάγκες και την προσωπικότητά του. Όλοι εμείς, οι επαγγελματίες υγείας που ασχολούμαστε με τον ασθενή σας, του ευχόμαστε καλή ανάρρωση.
Το προσωπικό της Μ.Ε.Θ. σε όλες τις ειδικότητες είναι αποκλειστικής απασχόλησης στο χώρο αυτό και ειδικά εκπαιδευμένο.

 http://www.gna-gennimatas.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=node&cnode=29











Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.)

Η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) αποτελεί ανεξάρτητο τμήμα ιατρικής και νοσηλευτικής δραστηριότητας, όπου ασκείται η Εντατική Θεραπεία. Η Ιατρική Εντατικής Θεραπείας υποστηρίζει τις ζωτικές λειτουργίες του ασθενούς ανεξάρτητα από την πρωτοπαθή νόσο με στόχο την αποκατάσταση της πρωτοπαθούς διαταραχής και την βελτίωση των ζωτικών λειτουργιών.


Η ΜΕΘ του νοσοκομείου Ξάνθης λειτούργησε αρχικά με δύο ενεργείς κλίνες ΜΕΘ. Πλέον λειτουργεί με πέντε, με στόχο την σταδιακή ανάπτυξη σε συνολική δύναμη επτά κλινών.
Προσφέρει τις υπηρεσίες της για την κάλυψη των αναγκών του νοσοκομείου αλλά και του ευρύτερου υγειονομικού σχηματισμού. Η αρχική περίοδος λειτουργίας της χαρακτηρίστηκε ως περίοδος οργάνωσης, προμήθειας υλικοτεχνικού προσωπικού και στελέχωσης με εκπαιδευμένο προσωπικό. Πλέον λειτουργεί ώστε να αποδίδει με ασφάλεια το μέγιστο του σταθμισμένου ποιοτικά κλινικού, εκπαιδευτικού και επιστημονικού έργου.
Οι δυνατότητες παρεμβάσεων περιλαμβάνουν τον έλεγχο και την υποστήριξη όλων των ζωτικών λειτουργιών με επεμβατικούς και με μη επεμβατικούς τρόπους, όπως μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, αιμοδυναμική υποστήριξη με ινότροπα και αγγειοδραστικά και τεχνικές εξωνεφρικής κάθαρσης.

http://www.hosp-xanthi.gr/domi/meth.htm








ΜΕΘ και Επείγουσα Νοσηλευτική»

Η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το τμήμα Νοσηλευτικής Α της ΣΕΥΠ του ΤΕΙ Αθήνας, οργανώνουν και λειτουργούν από το Ακαδημαϊκό Έτος 2006-2007 Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Π.Μ.Σ.) με αντικείμενο τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και την Επείγουσα Νοσηλευτική.
Το πρόγραμμα οδηγεί στην απονομή Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στις ΜΕΘ και την Επείγουσα Νοσηλευτική. Ο τίτλος απονέμεται από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Οι βασικοί σκοποί του Π.Μ.Σ. είναι οι εξής:
Παροχή γνώσης στις σύγχρονες εξελίξεις της Εντατικής Ιατρικής και Θεραπείας και ιδιαίτερα εκείνων που αφορούν τη Νοσηλευτική
Απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων στην οργάνωση και λειτουργία Μονάδων Εντατικής Θεραπείας
Δημιουργία επιστημόνων με τις απαιτούμενες δεξιότητες για επιτυχή σταδιοδρομία στον ιδιωτικό, δημόσιο και ακαδημαϊκό τομέα
Δημιουργία επιστημόνων για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών, για συνεχή επιμόρφωση, στους χώρους εργασίας.
Στελέχωση Νοσηλευτικών Μονάδων και ιδιαίτερα Μονάδων Εντατικής Θεραπείας και ΤΕΠ από ειδικευμένους Νοσηλευτές.
Στελέχωση Κινητών Μονάδων για παροχή υπηρεσιών σε προνοσοκομειακό επίπεδο.
Προσφορά υπηρεσιών σε Μαζικές καταστροφές και Θεομηνίες.
Υψηλού επιπέδου παροχή φροντίδας, με αποτέλεσμα την μείωση των ημερών νοσηλείας και κατά συνέπεια την μείωση του κόστους νοσηλείας.
Προετοιμασία για μεταπτυχιακές σπουδές διδακτορικού
 
Κάθε μεταπτυχιακός φοιτητής μετά την λήψη του διπλώματος ειδίκευσης στο ΠΜΣ ΜΕΘ και Επείγουσα Νοσηλευτική μπορεί να εκπονήσει διδακτορική διατριβή. Ο χρόνος του ΠΜΣ συνυπολογίζεται στον προβλεπόμενο χρόνο εκπόνησης της διδακτορικής διατριβής, ο οποίος θα είναι τουλάχιστον δύο έτη.
Υποτροφία αποτελεί η μερική ή ολική απαλλαγή των διδάκτρων και δίδεται σε αριστούχους ή οικονομικά αδύναμους φοιτητές. Υποτροφίες μπορούν να δοθούν εφ' όσον υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα και μετά από απόφαση της Σ.Ε. και έγκριση της ΓΣΕΣ.     

http://www.teiath.gr/seyp/nursing_a/categories.php?id=5633&lang=el

ΜΟΝΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ



Η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Ενηλίκων δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει τους βαρέως πάσχοντες ασθενείς που χρήζουν ειδικής νοσηλείας και αυξημένης φροντίδας με τον πλέον σύγχρονο εξοπλισμό και ειδικά καταρτισμένο ιατρο-νοσηλευτικό προσωπικό.

Στη Μονάδα εφαρμόζονται όλα τα νέα πρωτόκολλα αντιμετώπισης βαρέως πασχόντων ασθενών που ισχύουν διεθνώς, όπως αυτά αναπτύσσονται σε Παγκόσμια Συνέδρια και στη Διεθνή Βιβλιογραφία.

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ) του ΜΗΤΕΡΑ καλύπτονται περιστατικά Μαιευτικά-Γυναικολογικά, Καρδιολογικά, Πνευμονολογικά, Τραύμα, Αγγειοχειρουργικά, με πλήρη υποστήριξη των ζωτικών οργάνων τόσο φαρμακευτικά όσο και με χρήση μηχανημάτων, με 24ωρη παρακολούθηση, 24ωρο monitoring και 24ωρη ιατρική κάλυψη.

Η μετεγχειρητική παρακολούθηση των ασθενών πραγματοποιείται τόσο στη Μ.Ε.Θ όσο και στη Μ.Α.Φ (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας) ανάλογα με τη βαρύτητα του περιστατικού, πάντα με 24ωρη παρακολούθηση - 24ωρο monitoring και 24ωρη ιατρική κάλυψη.
Η Μ.Ε.Θ είναι στελεχωμένη με ειδικά εκπαιδευμένους ιατρούς στην αντιμετώπιση και νοσηλεία των βαρέως πασχόντων και εξοπλισμένη με τον πλέον σύγχρονο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό (συσκευές αιμοδιαδιήθησης, πλασμαφαίρεσης, υποστήριξης ηπατικής λειτουργίας, αντιμετώπισης φαρμακευτικών δηλητηριάσεων, βρογχοσκόπια για τη μελέτη τραχειοβρογχικού δένδρου και τη λήψη βιοψιών, σπιρόμετρα για μελέτη και παρακολούθηση αναπνευστικής λειτουργίας κ.λπ.).

 http://www.mitera.gr/default.asp?siteID=1&pageID=134&langID=1






Nέο μεταπτυχιακό στην εντατική θεραπεία και την επείγουσα νοσηλευτική 



Ένα νέο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών με τίτλο: «Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και Επείγουσα Νοσηλευτική» ενέκρινε το υπουργείο Παιδείας και θα λειτουργήσουν από το ακαδημαϊκό έτος 2006- 2007 η
 Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών σε σύμπραξη με το Τμήμα Νοσηλευτικής Α' της Σχολής Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας του ΤΕΙ Αθήνας.

Αντικείμενο του προγράμματος είναι η προαγωγή της γνώσεις και η έρευνα, σε μεταπτυχιακούς φοιτητές, στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας
 και την Επείγουσα Νοσηλευτική. Ειδικότερα, ο σκοπός του είναι να εκπαιδεύσει νέους επιστήμονες, έτσι ώστε να αποκτήσουν ένα ισχυρό επιστημονικό υπόβαθρο, εμπειρία και τεχνογνωσία σε μια ιδιαίτερα δυναμική περιοχή της σύγχρονης επιστήμης όπως είναι οι ΜΕΘ και η επείγουσα νοσηλευτική.

Οι απόφοιτοι του Π.Μ.Σ. θα μπορούν:
• Να στελεχώσουν Μονάδες Εντατικής Θεραπείας στον Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα.
• Να στελεχώσουν Τμήματα επειγόντων περιστατικών.
• Να στελεχώσουν Κινητές Μονάδες για παροχή υπηρεσιών σε προνοσοκομειακό επίπεδο.
• Να παρέχουν, αποτελεσματικές και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε επείγουσες καταστάσεις, Μαζικές καταστροφές και Θεομηνίες.
• Να προετοιμαστούν για μεταπτυχιακές σπουδές διδακτορικού επιπέδου.

Στο
 πρόγραμμα, που οδηγεί στην απονομή Μεταπτυχιακού Διπλώματος ειδίκευσης στις «Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και Επείγουσα Νοσηλευτική», γίνονται δεκτοί, εφόσον πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχή παρακολούθηση των μαθημάτων, πτυχιούχοι Τμημάτων Νοσηλευτικής ΑΕΙ και ΤΕΙ της ημεδαπής καθώς και απόφοιτοι αντίστοιχων Τμημάτων αναγνωρισμένων ομοταγών Ιδρυμάτων της αλλοδαπής. Η χρονική διάρκεια για την απονομή του Μεταπτυχιακού διπλώματος Ειδίκευσης ορίζεται σε 4 διδακτικά εξάμηνα. Η μέγιστη χρονική διάρκεια μέσα στην οποία οφείλει να ολοκληρώσει επιτυχώς τις σπουδές του κάθε μεταπτυχιακός φοιτητής θα καθορίζεται με απόφαση της Γ.Σ.Ε.Σ.

Τα μαθήματα του ΠΜΣ είναι εξαμηνιαία και προβλέπονται ώρες διδασκαλίας (θεωρία, Φροντιστηριακές ασκήσεις και κλινική άσκηση).
 Τα αντικείμενα των μαθημάτων και οι διδακτικές μονάδες ανά εξάμηνο έχουν ως εξής:

Α. ΒΑΣΙΚΑ
Α1. Μεθοδολογία Έρευνας και Συγγραφή επιστημονικής εργασίας 4 Α
Α2. Βιοστατιστική 3 Α
A3. Πληροφορική της Υγείας 3 Α
Α4. Φυσιολογία 3 Α
Α5. Παθολογία 4 Α
Α6. Χειρουργική 3 Α

Β. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ
Β1. Σημειολογία παθολογικού και χειρουργικού ασθενή 5 Α
Β2. Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση 4 Β
Β3. Διαγνωστικές και Θεραπευτικές Μέθοδοι στην Εντατική Θεραπεία 4 Β
Β4. Αναισθησιολογία 3 Β
Β5. Μονάδες Εντατικής Παρακολούθησης 5 Β
Β6. Μαζικά ατυχήματα – Ιατρική καταστροφών 3 Γ
Β7. Κλινική Νοσηλευτικη Ι 6 Β
Β8. Εντατική και επείγουσα θεραπεία Ι 8 Γ
Β9. Εντατική και Επείγουσα Θεραπεία 11 8 Δ
Β10. Εντατική και Επείγουσα
Νοσηλευτική Ι 8 Γ
Β11. Εντατική και Επείγουσα Νοσηλευτική 11 8 Δ
Β12. Λοιμώξεις 5 Δ
Β13. Φαρμακολογία 3 Γ

Γ. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ
Γ1. Διοίκηση Νοσηλευτικής Μονάδας 3 Γ
Γ2. Οργάνωση Συστημάτων Υγείας 3 Β
Γ3. Επικοινωνία – Διαπροσωπικές σχέσεις 3 Β
Γ4. Κοινωνιολογία της Υγείας 4 Δ
Γ5. Δίκαιο και Νοσηλευτική 3 Γ
Γ6. Ειδικές Μονάδες 4 Δ

Δ. Διπλωματική Εργασία 30 Γ, Δ
Σύνολο
 μονάδων 140

Ο αριθμός εισακτέων στο πρόγραμμα ορίζεται ετησίως κατ’ ανώτατο όριο σε σαράντα 40, αλλά
 ο ακριβής αριθμός για κάθε έτος θα καθορίζεται σύμφωνα με την υποδομή των τμημάτων και τον αριθμό των διδασκόντων.

Στο ΠΜΣ θα απασχοληθούν μέλη ΔΕΠ του Πανεπιστημίου και ΕΠ του ΤΕΙ σε ποσοστό 50% αντίστοιχα, καθώς και επιστήμονες της ημεδαπής και αλλοδαπής που διαθέτουν τα από τον νόμο προβλεπόμενα προσόντα (παρ.3 του άρθρου 12 του ν. 2083/1982). Τα συμμετέχοντα τμήματα διαθέτουν την κτιριακή υποδομή, τις βιβλιοθήκες και τον υπάρχοντα εξοπλισμό για την υποστήριξη του ΠΜΣ.

Το ΠΜΣ θα λειτουργήσει έως και το ακαδημαϊκό έτος 2009−2010. Το ετήσιο κόστος λειτουργίας του ανέρχεται στα 120.000€ το οποίο αναλύεται ως εξής:
Ανθρώπινο δυναμικό 85.000 €
Εκπαιδευτικό Υλικό 11.000 €
Αναλώσιμα 5.000 €
Προμήθεια Η/Υ και προβολικού μηχανήματος 7.000 €
Συντήρηση Εξοπλισμού και αγορά Λογισμικού 7.000 €
Αλλες δαπάνες 5.000 €
Το κόστος λειτουργίας θα καλύπτεται από τα δίδακτρα που θα καταβάλουν οι μεταπτυχιακοί φοιτητές.



 http://www.teiath.gr/metaptyxiaka/metaptyxiaka_pou_leitourgoun/17.pdf

Ένα αξιόλογο βιβλίο που προσφέρει πολλές  γνώσεις σε νοσηλευτές που θέλουν να ασχοληθούν με την μονάδα εντατικής θεραπείας και την επείγουσα νοσηλευτική


 Η νοσηλευτική επιστήμη χωρίζεται σε πολλούς κλάδους, όπως ακριβώς και η ιατρική, με έναν από αυτούς να διακρίνεται στην εφαρμογή πρακτικών και γνώσεων με σκοπό τη σωτηρία της ανθρώπινης ζωής. Ο κλάδος της Επείγουσας Νοσηλευτικής, της Νοσηλευτικής των τμημάτων επειγόντων περιστατικών και των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας δίνει ιδιαίτερη σημασία στην αντιμετώπιση καταστάσεων από τις οποίες κρίνεται η ανθρώπινη ζωή.
Η κατά σειρά 5η έκδοση του πολύ επιτυχημένου στις ΗΠΑ εγχειριδίου επείγουσας νοσηλευτικής, γραμμένου από επιστήμονες-ειδικούς και "μάχιμους" Αμερικανούς νοσηλευτές, και μεταφρασμένο και επιμελημένο από διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες, παρουσιάζεται από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ για να προσφέρει μια κλινικά προσανατολισμένη σύγχρονη πηγή πληροφοριών στους νοσηλευτές τού σήμερα. Στο βιβλίο δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στη σωματική, πνευματική, συναισθηματική και ψυχική επίδραση της κρίσιμης κατάστασης τόσο στον ασθενή, όσο και στο σύστημα υγείας που τον υποστηρίζει. Παρουσιάζονται διεξοδικά και κατά συστήματα η εκτίμηση, ο προγραμματισμός και η εφαρμογή της φροντίδας, καθώς και οι παράμετροι για τη μετέπειτα αξιολόγηση της κατάστασης. Το κάθε κεφάλαιο παρέχει μια σύντομη ανασκόπηση της παθοφυσιολογίας, της φυσικής εξέτασης, των διαγνωστικών αναλύσεων, της αντιμετώπισης του συστήματος υποστήριξης και εκπαίδευσης των ασθενών, καθώς και πληροφορίες σχετικές με τον προγραμματισμό της εξόδου του ασθενούς, ειδικά για κάθε πάθηση.
Το βιβλίο αυτό μπορεί να χρησιμεύσει ως πηγή πληροφοριών όχι μόνο στους κλινικούς της νοσηλευτικής, αλλά και στους διδάσκοντες και φυσικά στους σπουδαστές. Οι πληροφορίες από τα κείμενα και τους πολυάριθμους πίνακες θα υπενθυμίσουν στον κλινικό γνώσεις τις οποίες διαθέτει. Οι διδάσκοντες μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για διδακτικούς σκοπούς και για να εφαρμόσουν στην πράξη κάποια θεωρητικά θέματα. Οι σπουδαστές θα ανακαλύψουν ότι το βιβλίο αυτό αποτελεί εξαιρετικό εργαλείο, που τους βοηθάει ν’ αξιολογήσουν συστηματικά τον ασθενή και να θέτουν προτεραιότητες στις νοσηλευτικές τους παρεμβάσεις.

Περίληψη απο βιβλίο 'Μονάδα εντατικής θεραπείας και επείγουσα νοσηλευτική'



Επείγουσα Νοσηλευτική και Εντατική Νοσηλεία

ΣΚΟΠΟΣ

Η ανάπτυξη θεωρητικών και κλινικών δεξιοτήτων απαραίτητων για την ολιστική νοσηλευτική προσέγγιση του βαριά πάσχοντα. Με το πέρας του μαθήματος οι φοιτητές θα είναι σε θέση να διεξάγουν τη βασική κλινική αξιολόγηση του βαρέως πάσχοντα, να θέσουν εξατομικευμένες νοσηλευτικές διαγνώσεις και θεραπευτικούς στόχους και να καταστρώσουν σχέδια φροντίδας για κοινές ομάδες βαρέως πασχόντων. Επιπρόσθετα, θα είναι σε θέση να διαγνώσουν και να διαχειριστούν θεραπευτικά άτομα με επιλεγμένες οξείες, επείγουσες και κρίσιμες για τη ζωή ομοιοστατικές διαταραχές.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Διδακτικό μέρος

Το μάθημα διεξάγεται με θεωρητική διδασκαλία και μελέτη κλινικών περιπτώσεων ομαδικά με στόχο την ανάπτυξη κριτικής σκέψης. Διδάσκονται οι κάτωθι ενότητες:
  • Το φάσμα των αντιδράσεων του ατόμου στη βαριά νόσο.
  • Παθοφυσιολογικοί και ψυχονοητικοί μηχανισμοί στη βαριά νόσο και ο θεραπευτικός ρόλος του Νοσηλευτή.
  • Οργάνωση παροχής νοσηλευτικής φροντίδας σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).
  • Αρχές διαρκούς παρακολούθησης ζωτικών λειτουργιών (monitoring) και νοσηλευτική τεκμηρίωση: συνεχής παρακολούθηση καρδιαγγειακής, αιμοδυναμικής, αναπνευστικής, νεφρικής και νευρολογικής λειτουργίας. Κλινική εξέταση, διάρθρωση και επαναξιολόγηση νοσηλευτικής διάγνωσης. Ακτινοδιαγνωστική στη ΜΕΘ.
  • Μέθοδοι αναπνευστικής υποστήριξης και νοσηλευτικές παρεμβάσεις.
  • Ολοκληρωμένη νοσηλευτική προσέγγιση ατόμων με τραύμα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και νευροχειρουργικά προβλήματα. Μελέτη Κλινικής Περίπτωσης (Τραυματισμός ΚΝΣ).
  • Ολοκληρωμένη νοσηλευτική προσέγγιση ατόμων με αναπνευστικές διαταραχές. Μελέτη Κλινικής Περίπτωσης (Οξεία Αναπνευστική Δυσχέρεια, Πνευμονία Σχετιζόμενη με τον Αναπνευστήρα).
  • Ολοκληρωμένη νοσηλευτική προσέγγιση ατόμων με έγκαυμα, και αναπνευστική δυσλειτουργία. Μελέτη Κλινικής Περίπτωσης (Έγκαυμα- Τραύμα).
  • Ολοκληρωμένη νοσηλευτική προσέγγιση ατόμων με καρδιαγγειακές διαταραχές και καρδιοχειρουργικά προβλήματα και υποστήριξη πίεσης και καρδιακής λειτουργίας. Μελέτη Κλινικής Περίπτωσης (Καρδιαγγειακές Διαταραχές).
  • Ολοκληρωμένη νοσηλευτική προσέγγιση ατόμων με διαταραχές του γαστρεντερικού και ουροποιητικού συστήματος. Μελέτη Κλινικής Περίπτωσης (Παγκρεατίτιδα, Περιτονίτιδα, ΟΝΑ).
  • Ολοκληρωμένη νοσηλευτική προσέγγιση ατόμων με ανοσολογικές και ενδοκρινικές διαταραχές.
  • Ολοκληρωμένη νοσηλευτική προσέγγιση ατόμων με πολυοργανική δυσλειτουργία. Ειδικά θέματα λοιμώξεων στη ΜΕΘ. Μελέτη Κλινικής Περίπτωσης (Διαταραχές Πήξης, Πολυοργανική Δυσλειτουργία, HIV)
  • Θεραπευτική διαπροσωπική σχέση στη ΜΕΘ και επικοινωνία. Η βιωμένη εμπειρία της βαριάς νόσου. Αντιδράσεις της οικογένειας του βαριά πάσχοντα και νοσηλευτική προσέγγιση.

Κλινικό μέρος

Πραγματοποιείται κλινική άσκηση σε μονάδες εντατικής θεραπείας όπου οι φοιτητές αναλαμβάνουν σταδιακά την αξιολόγηση και κλινική φροντίδα βαρέως πασχόντων. Χρησιμοποιείται το σύστημα νοσηλευτικής διάγνωσης NANDA. Οι ασκούμενοι είναι υπεύθυνοι για τη γραπτή τεκμηρίωση των παρατηρήσεων, αξιολογήσεων και παρεμβάσεων τους με βάση τη μέθοδο της νοσηλευτικής διεργασίας. Συμπληρώνονται ειδικά φύλλα νοσηλευτικής τεκμηρίωσης για την κλινική άσκηση:

Εργαστηριακό μέρος

Προαιρετική εργαστηριακή εξάσκηση (2 επιπλέον ώρες εβδομαδιαίως)
Δίνεται η δυνατότητα στους φοιτητές να παρακολουθήσουν προαιρετικά εργαστηριακές/φροντιστηριακές ασκήσεις για εκμάθηση κλινικών διαδικασιών σε προπλάσματα, φυσικής εξέτασης και προβολή video με κλινικά θέματα εντατικής και επείγουσας νοσηλευτικής. Συζητούνται και αναλύονται κλινικές περιπτώσεις.

ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Γραπτές εξετάσεις (70% τελικής βαθμολογίας), εργασία από την κλινική άσκηση (30% τελικής βαθμολογίας).

 http://www.nurs.uoa.gr/proptyxiakes-spoydes/ma8imata/ebdomo-e3amhno/epeigoysa-noshleytiki-kai-entatiki-noshleia-y.html



Τομέας Επείγουσας & Εντατικής Νοσηλευτικής




Ο Τομέας Επείγουσας και Εντατικής Νοσηλευτικής του ΕΣΝΕ ιδρύθηκε το 1996 ως Τομέας Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) εκπροσωπώντας αρχικά το σύνολο των νοσηλευτών που εργάζονταν σε ΜΕΘ ενηλίκων και παίδων αλλά και τμημάτων που παρέχονταν εντατική φροντίδα γενικότερα (ΜΑΦ, Μονάδα Εμφραγμάτων, Μονάδα Τραύματος, Χειρουργική Μονάδα, Καρδιολογική κ.λπ).
Το 1997 ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα Ευρωπαίων συναδέλφων για την ίδρυση μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Νοσηλευτικών Ενώσεων Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (European Federation of Critical Care Nursing Associations, EFCCNa). Η European Federation of Critical Care Nursing Associations ιδρύθηκε επίσημα τον Οκτώβριο του 1999 στο Βερολίνο και ο Τομέας Επείγουσας και Εντατικής Νοσηλευτικής ανήκει στα Ιδρυτικά Μέλη της. Έως και σήμερα, αποτελεί μέλος του ΔΣ της EFCCNa, συμμετέχει ενεργά σε όλες τις δραστηριότητες που αφορούν στη βελτιστοποίηση του εκπαιδευτικού και επαγγελματικού πεδίου των νοσηλευτών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας καθώς και στα προγράμματα συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και έρευνας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο Τομέας Μ.Ε.Θ. από το 1999, εντοπίζοντας την ανάγκη για μία συνεχή επαφή και ενημέρωση με το χώρο των Μ.Ε.Θ. εκδίδει το ενημερωτικό φυλλάδιο με τίτλο ο «Παλμός της Μ.Ε.Θ., το οποίο διανέμεται σε όλα τα μέλη του και σε όλες τις Μ.Ε.Θ. της χώρας.
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις τόσο σε διεθνές όσο και σε Ελληνικό Επίπεδο διαπιστώθηκε ότι οι έννοιες Επείγουσα, Κρίσιμη και Εντατική Νοσηλευτική έχουν μια άμεση μεταξύ τους προσέγγιση και έτσι οι περισσότερες Ευρωπαϊκές Νοσηλευτικές Ενώσεις εκπροσωπούν όλους τους Νοσηλευτές που εργάζονται σε χώρους υγείας, που σχετίζονται με την κρίσιμη και εντατική φροντίδα.
Το 2001, η επιτροπή του Τομέα Μονάδων Εντατικής Θεραπείας αποφάσισε να συμπεριλάβει στα μέλη της, τους νοσηλευτές που εργάζονται σε Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών επεκτείνοντας τις δραστηριότητές του Τομέα γενικότερα σε χώρους που παρέχεται Επείγουσα και Εντατική Νοσηλευτική. Μετά από απόφαση του ΔΣ του ΕΣΝΕ ο Τομέας διευρύνθηκε σε Τομέα Επείγουσας και Εντατικής Νοσηλευτικής (ΤΕΕΝ), εκπροσωπώντας πλέον όλους τους νοσηλευτές που εργάζονται σε χώρους που παρέχεται Επείγουσα και Εντατική Φροντίδα συμβάλλοντας στην προβολή και αναγνώριση του σημαντικού ρόλου τους από την Πολιτεία και την κοινωνία.
Στόχοι του ΤΕΕΝ είναι:
  • Να έχει αποτελεσματική συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας και όλους τους φορείς που σχετίζονται με το επάγγελμα
  • Να προάγει τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση
  • Να προάγει την Επείγουσα, Κρίσιμη και Εντατική Νοσηλευτική μέσα από την έρευνα
  • Να συμβάλει στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι νοσηλευτές Επείγουσας και Εντατικής Νοσηλευτικής
  • Να πετύχει ανταλλαγή απόψεων και επικοινωνία μεταξύ των Νοσηλευτών Επείγουσας και Εντατικής Νοσηλευτικής
Η ποιοτική και ποσοτική στελέχωση των ΜΕΘ και ΤΕΠ όλης της χώρας αποτελούσε και αποτελεί για τον ΤΕΕΝ μείζον θέμα διερεύνησης. Πρωταρχικός στόχος λοιπόν ήταν να γνωρίζει των αριθμό των κλινών που είναι εν δυνάμει σε λειτουργία στις ΜΕΘ και στα ΤΕΠ της χώρας καθώς και τον αριθμό του νοσηλευτικού προσωπικού που στελεχώνει τα συγκεκριμένα τμήματα. Το 1996, πραγματοποιήθηκε η πρώτη καταγραφή του είδος των ΜΕΘ και ο αριθμός των κλινών ΜΕΘ σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα καταγράφηκε ο αριθμός του νοσηλευτικού προσωπικού που τις επανδρώνει τόσο τριτοβάθμιας όσο και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Μετά τη διεύρυνση του Τομέα Μονάδων Εντατικής Θεραπείας σε Τομέα Επείγουσας και Εντατικής Νοσηλευτικής, το 2003 πραγματοποιεί παρόμοια έρευνα καταγραφής αριθμού κλινών ΜΕΘ και ΤΕΠ σε όλη την Ελλάδα και αριθμού νοσηλευτικού προσωπικού, με σκοπό τη διατύπωση προτάσεων βελτιστοποίησης των συνθηκών εργασίας και αύξησης της ποιότητας παρεχόμενης νοσηλευτικής φροντίδας.
Μετά τη διεύρυνση του Τομέας ο «Παλμός της Μ.Ε.Θ.», αλλάζει όνομα και γίνεται ενημερωτικό δελτίο με τίτλο «Επείγουσα και Εντατική Νοσηλευτική» το οποίο διανέμεται σε όλα τα μέλη του και σε όλες τις Μ.Ε.Θ. και τα ΤΕΠ της χώρας.
Η Επιτροπή του Τομέα Μ.Ε.Θ., έχοντας πάντα ως αρωγό της το Διοικητικό Συμβούλιο και τον Σύμβουλο του Τομέα, προσπάθησε να ανταποκριθεί στους στόχους της. Βέβαια απομένουν να πραγματοποιηθούν πάρα πολλά σε επαγγελματικό κυρίως επίπεδο, τα οποία δεν αφορούν μόνο το νοσηλευτικό προσωπικό των Μ.Ε.Θ. και Τ.Ε.Π. αλλά ολόκληρη τη Νοσηλευτική.

 http://www.esne.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=11&Itemid=24



ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΊΣΟΥΝ ΟΙ ΜΟΝΑΔΕΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Σύσκεψη πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα στο υπουργείο Υγείας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  19/12/2011, 19:01
*
Στην κόψη του ξυραφιού βρίσκεται η επιβίωση για αρκετές ΜΕΘ
*  
 
Η παραμονή των ήδη υπηρετούντων νοσηλευτών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) διασφαλίστηκε από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), μετά το δημοσίευμα του Βήματος της Κυριακής 18 Δεκεμβρίου που ανέδειξε τα σοβαρά προβλήματα των μονάδων που οδηγούν πολλές απ' αυτές στο κλείσιμο.
Τη Δευτέρα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό τον υφυπουργό Υγείας κ. Μ. Τιμοσίδη, στην οποία εξετάστηκε η ετοιμότητα των ΜΕΘ των για την αντιμετώπιση κρουσμάτων της εποχικής γρίπης. Στη σύσκεψη συμμετείχαν ο γενικός γραμματέας Υγείας κ. Ν. Πολύζος, η πρόεδρος του ΚΕΕΛΠΝΟ κυρία Τζένη Κουρέα - Κρεμαστινού και ο γενικό διευθυντής του Κέντρου κ. Θ. Παπαδημητρίου, η γενική διευθύντρια Υγείας κυρία Δέσποινα Τσαγδή, ο πρέοδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας, κ. Απ. Αρμαγανίδης και διοικητές Υγειονομικών Περιφερειών.
Ειδικότερα, αποφασίστηκε ότι οι ανάγκες σε ιατρικό προσωπικό για το 2012 θα καλυφθούν από την προκήρυξη για επικουρικό ιατρικό προσωπικό που τελειώνει την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου, και από τις ήδη εγκεκριμένες 681 θέσεις μόνιμου ιατρικού προσωπικού. Δόθηκε εντολή στην αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου και στις Υγειονομικές Περιφέρειες να υποβάλουν άμεσα τις ανάγκες σε επικουρικό νοσηλευτικό προσωπικό για το οικονομικό έτος 2012 καθώς και για Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου, ώστε να υπάρχει ετοιμότητα.
Επίσης, ολοκληρώθηκε η διαδικασία για την προμήθεια 40 κλινών υψηλής τεχνολογίας, 50 αναπνευστήρων και 40 μόνιτορ με στόχο την αύξηση προσβασιμότητας των ασθενών και την βελτιστοποίηση των παρεχομένων υπηρεσιών.

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=435568






























Ποια είναι τα καθήκοντα των νοσηλευτών στην επείγουσα πρακτική;


Οι νοσηλευτές επειγουσών καταστάσεων προβλέπουν την υγεία και την ευημερία των ασθενών που προσέρχονται στα επείγοντα.

Emergency room nurses oversee the health and well-being of patients brought into the ER. According to the Bureau of Labor Statistics, nursing jobs, including ER nurses, will increase 27 percent over the next 10 years. The BLS further notes that the average income for an emergency room nurse or registered nurse is $67,740 as of 2010.
Other People Are Reading

   1.Crisis Management
          *

            A patient that comes into the emergency room must be evaluated to determine the extent of injuries. The emergency room nurse is responsible for this evaluation. When multiple patients come into the ER, then the nurse must prioritize each patient to determine which one needs attention first. The ER nurse is the first person a patient will see upon entering the ER. This nurse will rely on experience to determine which patients are in need of critical care and which patients can wait longer before being seen by a physician.
      Physician's Assistant
          *

            Upon evaluation, the ER nurse will assist the doctor on-call in multiple tasks including stabilizing a critical patient, stopping the effects of any injury and immediate life-saving steps such as advanced cardiac life support procedures. The nurse will document the diagnosis of the doctor and the the planned treatment of the patient as directed by the physician. Nurses will assist the doctor in examination of the patient and treatment of the patient.
          *

            Sponsored Links
                o Private Medical Insurance

                  Low Cost Private Health Care, No Upper Age Limit. Get A Quote Now!
                  www.Staysure.co.uk
      Documentation
          *

            The ER nurse will document all the vital statistics of the patient including the heart rate, blood pressure and temperature. The nurse will compile a medical history of the patient, past medical treatment, medications prescribed and any other matter material to the care of the patient. This documentation will continue throughout the care of the patient from evaluation, prognosis, stabilization and ultimately release of the patient from the ER.
      Awareness
          *

            It is the responsibility of the ER nurse to be aware of all the emergency room conditions. A nurse must know the inventory of medical supplies, which units are free and clean in order to place patients, replace used equipment and clean the equipment and environment, resupply medical supplies and keep abreast of any new regulations. Part of this duty is to also remain educated on all new equipment or medical procedures being introduced. The ER nurse must be aware of all the hospital policies and protocols as well as communicate these policies to other ER team members.


http://www.ehow.com/list_6574425_duties-emergency-room-registered-nurses_.html



Eπείγουσα Νοσηλευτική και εκπαίδευση ασθενών 

Η εκπαίδευση των ασθενών είναι το κλειδί για τη διαχείριση των πιο λογικών και χρονικών συνθηκών. Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εξερευνήσει και να αναλύσει των τύπο των παρεμβάσεων και των αποτελεσμάτων που χρησιμοποιούνται σε αυτό το περιβάλλον και να κάνει σαφές αν υπάρχουν επείγοντα στοιχεία αποτελεσματικότητας αυτών των παρεμβάσεων.

Abstract




PATIENT COUNSELING and education are key components for effective self-management and monitoring required with many acute and chronic conditions. Current evidence-based guidelines for complex conditions, such as asthma and diabetes, include patient education as an expected aspect of care (Canadian Asthma Consensus Group, 1999; Taskforce on Community Preventative Services, 2002). Patient education is provided in a variety of settings across the continuum of care. In ambulatory care and outpatient settings, health education has been shown to improve outcomes for patients (Deakin, McShane, Cade, & Williams, 2005; Gibson et al., 2007). Although not always recognized, emergency departments (EDs) offer an important opportunity for educational interventions. However, on the basis of studies utilizing chart audit and patient recall, the ED appears to be underutilized as a setting for delivery of health education (Demorest, Posner, Osterhoudt, & Henretig, 2004; Dunn et al., 1993).

EDs have become major access points for healthcare in many jurisdictions, where a large proportion of visits are for nonurgent problems (Canadian Institute for Health Information, 2006). In part, presentation to the ED for nonurgent conditions is due to poor access to primary care (Drummond, 2002) and for some, it may be the only point of contact with the healthcare system (Partridge, Latouche, Trako, & Thurston, 1997). Because of this shift in healthcare utilization, there is an increasing need to consider delivery of patient education and counseling in EDs. However, there are many barriers to providing adequate patient education in this setting. Overcrowded conditions and the length of time required to provide the necessary information may affect ED staffs' ability to provide teaching (Drummond, 2002). While some believe that the ED is not an appropriate venue for education (Masters, Hall, Phillips, & Boldy, 2001), others believe that it offers a unique "teachable moment" during which time patients may be motivated to learn from healthcare providers (Bowling, 1993; Todd, 1996). In some cases, moderate stress enhances an individual's ability to learn, particularly if the information provided is not too complex (Shors, 2004). Considering all opportunities for patient counseling and self-management support including the ED seems prudent in today's healthcare environment.

Bloom's Taxonomy of Learning Domains is a widely used framework in education that identifies learning outcomes or domains (Redman, 1988). According to Bloom's theory, learning can be divided into three main domains: cognitive, affective, and psychomotor. Each domain includes levels of increasing mastery. Cognitive learning involves the acquisition of knowledge. Simple cognitive goals can be measured by evaluation of recall, understanding, or comprehension, whereas more complex goals may measure the application of knowledge or development of a model or framework. Affective learning involves the internalizing of values, attitudes, or beliefs. In its simplest form, affective learning goals can include being willing to hear information or actively participating in learning. Complex learning goals in the affective domain require the participant to adopt a new value or belief system. The psychomotor domain is a learning process that involves the mastery of skills. These learning goals can range from simply copying a demonstration to automated mastery of the technique. Weston and Cranton (1986) utilized Bloom's taxonomy and identified optimal teaching methods for each level of the three domains (Table 1). Although Weston and Cranton's framework was created for use in the design and evaluation of education in traditional classroom settings and not healthcare settings, some of the methods suggested may be useful in the ED. The challenge is to effectively provide the optimal education using the time and resources available in a setting such as the ED.

Table 1 - Click to enlarge in new windowTable 1. Cognitive, affective, and psychomotor domains

Currently, we know little about the effectiveness of providing education in the ED. In a 2000 review, Wei and Camargo (2000) synthesized the research on patient education in the ED identifying studies related to populations with asthma, myocardial infarction, psychiatric conditions, and injury and trauma. Because so few studies focused on education done exclusively in the ED (n = 5), the authors included studies with interventions that continued after discharge from the ED (n = 4) as well as interventions conducted in the coronary care unit and acute care wards (n = 6). The authors concluded that educational interventions in these settings, including the ED, improved patient outcomes. Although similarities may exist between the ED and other acute care settings, key differences across settings may impact on important factors related to educational effectiveness, such as time available for teaching and the anxiety of patients. In addition, although ongoing counseling and education is ideal, encouraging patients to attend education sessions may be challenging. In a study evaluating an asthma education program, only 31% of the 164 eligible participants recruited from the ED attended the program (Yoon, McKenzie, Miles, & Bauman, 1991). If individuals are not utilizing primary care for follow-up, it is important that we understand what can reasonably be delivered in the ED and determine the effectiveness of interventions provided only during the ED visit.





METHODS


An explicit search strategy, as well as retrieval procedures and appraisal process, was undertaken with this systematic review. Table 2 provides details of the data sources, search strategy, key words, and limitations used. Articles were included if they were an evaluative research study (randomized control trials [RCTs], quasi-experimental, or observational designs) involving an educational intervention delivered to adult participants (18 years or older) who presented to the ED for treatment or an adult who was accompanying a minor child, and who were subsequently discharged home.

Table 2 - Click to enlarge in new windowTable 2. Studies of educational interventions in the emergency: Data sources and search strategies

RESULTS


The search strategy yielded 437 potentially relevant unique citations of which 19 met the inclusion criteria and comprised the final set for this review (Figure 1). Although many studies included in this review were also present in the Wei and Camargo's (2000) review, there were a number of new ones (n = 10) and the scope and focus of the new articles were different. Four other studies that included interventions initiated and largely carried out in the ED but continued after discharge were also identified. These studies have been addressed after presentation of the 19 studies focusing on interventions in the ED only. Synthesis of the 19 articles from the primary set and the 4 additional articles are summarized in Table 3.

Figure 1 - Click to enlarge in new windowFigure 1. Search process and results.

Table 3 - Click to enlarge in new windowTable 3. Synthesis of interventions and outcomes in studies of educational interventions in the emergency department (ED) using Bloom's domains

Table 3 - Click to enlarge in new windowTable 3. Synthesis of interventions and outcomes in studies of educational interventions in the emergency department (ED) using Bloom's domains(

Table 3 - Click to enlarge in new windowTable 3. Synthesis of interventions and outcomes in studies of educational interventions in the emergency department (ED) using Bloom's domains(

Table 3 - Click to enlarge in new windowTable 3. Synthesis of interventions and outcomes in studies of educational interventions in the emergency department (ED) using Bloom's domains(

Type of Educational of Interventions



Many interventions (15/21) used instructional tools that included provision of pamphlets, discharge instructions, and/or information sheets. These instructions were in the form of written or cartoon illustration to be reviewed by the participant following discharge (Barzargan-Hejazi et al., 2005; Berger et al., 1998; Blank et al., 1998; Blank & Smithline, 2002; Clarke et al., 2005; Delp & Jones, 1996; Ferrari et al., 2005; Hayes, 1998; Jolly, 1993; Jolly et al., 1995; Magid et al., 1990; O'Malley et al., 2003; Posner et al., 2004; Richman et al., 2000). In addition, some interventions also provided supplies for the participants to use, such as condoms (Magid et al., 1990), home safety kits (Posner et al., 2004), or pocket electrocardiograms (Blank et al., 1998). Although in some cases, the written information was meant to supplement information provided through other methods such as lecture or discussion, six studies utilized written-only instruction to identify the readability and effectiveness of this kind of intervention (Berger et al., 1998; Clarke et al., 2005; Ferrari et al., 2005; Hayes, 1998; Jolly, 1993; Jolly et al., 1995). In some cases, interventions included modified written materials such as instruction in cartoon form (Delp & Jones, 1996), simplified versions of standard discharge instruction (Jolly, 1995), or information in easy-to-read, large-font format (Hayes, 1998).

Some interventions (9/21) involved the use of brief didactic or lecture components to disseminate information (Blank et al., 1998; Blank & Smithline, 2002; Delp & Jones, 1996; Lyons et al., 2004; Magid et al., 1990; Posner et al., 2004; Richman et al., 2000). Lecture is defined as dissemination of information by the healthcare provider while the patient remains passive (Weston, & Cranton, 1986). For the purpose of this review, interventions were considered to be lecture if they described the interaction as "scripted," or if the instruction was done by means of video or audiotape. Of the nine interventions using lecture, four of the interventions were reported in three separate studies where video was used as the medium for providing the lecture (Blank et al., 1998; Blank & Smithline, 2002; Magid et al., 1990). Videos ranged in length from 5 min (Blank et al., 1998; Blank & Smithline, 2002) to 15 min (Magid et al., 1990). Verbal instruction was used in five of the nine lecture interventions (Blank et al., 1998; Delp & Jones, 1996; Lyons et al., 2004; Posner et al., 2004; Richman et al., 2000), and one-on-one instruction was offered to participants in all interventions.

Discussion between provider and the individual was used in 6 of the 21 interventions (Barzargan-Hejazi et al., 2005; Esler et al., 2003; Kelso et al., 1995; Lyons et al., 2004; Magid et al., 1990; O'Malley et al., 2003). Five of the discussion interventions were described as "counseling" (Barzargan-Hejazi et al., 2005; Esler et al., 2003; Kelso et al., 1995; Lyons et al., 2004; O'Malley et al., 2003), and one was in the form of a 5-min question and answer period following a video lecture (Magid et al., 1990). Time required to deliver the counseling intervention was not specified in two studies (Lyons et al., 2004; O'Malley et al., 2003), whereas one discussion intervention was 15 to 20 min in duration (Magid et al., 1990) and the other was 60 min long (Esler et al., 2003).

Demonstration was used in 5 of the 21 interventions and involved a visualization of a skill to be learned (Blank & Smithline, 2002; Esler et al., 2003; Kelso et al., 1995; Numata et al., 2002; Shrestha et al., 1996). Following demonstration, four of the five interventions asked participants to practice the techniques that were taught (Esler et al., 2003; Kelso et al., 1995; Numata et al., 2002; Shrestha et al., 1996). The demonstration was visual-only or both verbal and visual. Two interventions used only demonstration and practice to teach proper inhaler technique (Numata et al., 2002; Shrestha et al., 1996). Time reported to teach proper inhaler technique ranged from 6.2 to 8.5 min. The remaining studies provided demonstration as part of a larger intervention. Time to complete these interventions ranged from 5 to 60 min.

Outcomes



Cognitive learning was measured in a number of different ways (Blank et al., 1998; Blank & Smithline, 2002; Clarke et al., 2005; Delp & Jones, 1996; Ferrari et al., 2005; Hayes, 1998; Jolly, 1993; Jolly et al., 1995; Kelso et al., 1995; Lyons et al., 2004; Magid et al., 1990; Posner et al., 2004). Nine of the 12 studies measured basic cognitive domain outcomes including recall of information and comprehension (Blank et al., 1998; Clarke et al., 2005; Delp & Jones, 1996; Hayes, 1998; Jolly, 1993; Jolly et al., 1995; Lyons et al., 2004; Magid et al., 1990; Posner et al., 2004). These outcomes were evaluated using open-ended interview and knowledge tests. Four studies measured higher-level cognitive domains such as the application of information taught (Blank & Smithline, 2002; Ferrari et al., 1998; Kelso et al., 1995; Posner et al., 2004). Three intervention studies reporting psychomotor outcomes measured inhaler technique in asthma and/or chronic obstructive pulmonary disease (COPD) populations (Kelso et al., 1995; Numata et al., 2002; Shrestha et al., 1996). Of the 11 studies reporting affective domain outcomes (Barzargan-Hejazi et al., 2005; Berger et al., 1998; Clarke et al., 2005; Delp & Jones, 1996; Esler et al., 2003; Ferrari et al., 2005; Kelso et al., 1995; Magid et al., 1990; Numata et al., 2002; O'Malley et al., 2003; Richman et al., 2000), three measured change in high-risk behaviors such as drinking (Barzargan-Hejazi et al., 2005), smoking (Richman et al., 2000), and sexual activity or intravenous drug use (Magid et al., 1990). Each outcome was measured by self-report from participants. One study measured self-management of asthma as seen by a decrease in hospital readmissions over a 1-year period (Kelso et al., 1995). Two studies measured satisfaction with instructions (Delp & Jones, 1996; Numata et al., 2002) reported by participants. In two studies where counseling was provided to seek advice from other agencies, participants were asked on follow-up whether they had contacted these agencies (O'Malley et al., 2003; Richman et al., 2000). Four studies measured self-reported compliance with instructions (Berger et al., 1998; Clarke et al., 2005; Delp & Jones, 1996; Ferrari et al., 2005), and one measured use of a home safety kit (Posner et al., 2004). One study measured change in frequency and severity of symptoms (noncardiac chest pain) and anxiety scores, pre-and postintervention (Esler et al., 2003).

Effectiveness of Education Interventions in the ED



Of the 10 RCTs, six reported statistically significant improvements in the intervention in comparison with the control group, whereas two reported improvements in some of the learning goals and two found no improvements. One study that reported significant results did not describe the control group (Numata et al., 2002), but the remaining studies all described intervention and control groups that were similar with respect to baseline characteristics and sample size. One RCT included multiple interventions for a total of 11 unique interventions. Teaching methods used included instructional tools (n = 9), lecture (n = 6), discussion (n = 3), and demonstration (n = 3). Most interventions (9/11) used multiple teaching methods. The outcome measures reported in the 10 RCTs were cognitive (n = 6), affective (n = 7), and psychomotor (n = 1). Four of the studies measured outcomes in more than one domain.

One study was able to effectively meet psychomotor learning goals by teaching proper inhaler technique to patients with asthma and COPD (Numata et al., 2002). This was done using demonstration and practice. Four of the six studies reporting improvements included cognitive domain outcomes (Delp & Jones, 1996; Hayes, 1998; Magid et al., 1990; Posner et al., 2004). All were simple cognitive outcomes such as recall of information and comprehension measured using knowledge tests. These interventions used lecture and instructional tools (Delp & Jones, 1996; Magid et al., 1990; Posner et al., 2004) and instructional tools only (Hayes, 1998). One of the studies that provided an intervention using lecture and instructional tools provided a home safety kit along with a lecture about home safety (Posner et al., 2004). One study included an intervention arm that used discussion and found no difference with the addition of discussion for simple cognitive outcomes (Magid et al., 1990). Two studies failed to meet some or all of the higher-level cognitive outcomes that required individuals to use information at a later time. One intervention used lecture, demonstration, and instructional tools; however, the participants did not meet all of the learning goals (Blank & Smithline, 2002). The second study measuring higher learning goals had no success in getting participants to apply the information received. This study used only instructional tools in the form of an information pamphlet (Ferrari et al., 2005).

Four studies evaluated affective learning goals (Barzargan-Hejazi et al., 2005; Delp & Jones, 1996; Magid et al., 1990; Numata et al., 2002). Two of these studies met simple affective outcomes including satisfaction with instructions and compliance (Delp & Jones, 1996; Numata et al., 2002). These two studies used lecture and instructional tools (Delp & Jones, 1996) and demonstration and practice (Numata et al., 2002). Two studies also met all higher-level affective outcomes in the form of change in high-risk behavior using lecture and instructional tools (Magid et al., 1990) and discussion and instructional tools (Barzargan-Hejazi et al., 2005). In studies where the participants failed to meet some or all of the learning goals, three measured outcomes in the affective domain using discussion, demonstration, and practice (Esler et al., 2003), lecture and instructional tools (Richman et al., 2000), and instructional tools only (Ferrari et al., 2005).


Four additional studies included interventions initiated in the ED with follow-up education after discharge (Cote et al., 2001; Guttman et al., 2004; Maiman et al., 1979; Mello et al., 2005). Three of the four studies reported improved high-level cognitive and affective outcomes. The interventions included ongoing education following discharge or continued contact with a healthcare professional (Cote et al., 2001; Guttman et al., 2004; Mello et al., 2005). The fourth study reported improved high-level cognitive outcomes using discussion provided by a nurse in the ED who had the condition for which the participant had received treatment (Maiman et al., 1979). Supplemental written information was reported as being successful when adequate verbal instruction was also provided. There was no additional benefit seen after a 6-week telephone follow-up session (Maiman et al., 1979).

DISCUSSION




Bloom's taxonomy was originally developed to assist in the design and evaluation of educational programs (Redman, 1988). Weston and Cranton (1986) built on this taxonomy and suggested teaching methods that work effectively in a variety of scenarios. No articles were found that explicitly utilized Bloom's taxonomy or Weston and Cranton's framework for providing patient education in the ED. Using this framework for health education in the ED may support the use of methods and tools currently employed and provide insight into alternate methods. However, some limitations must be considered when using this framework for patient education. The intent of the framework is to guide teaching in more traditional classroom settings; thus, there is an implicit assumption that time and resources are available to educators. This clearly is one of the major challenges in delivery of patient education in the ED. Currently, many interventions in the ED use written instruction. Weston and Cranton note that written materials and handouts should be considered instructional tools and recommend them as a supplement to teaching. However, the methods they suggest such as field study, laboratory instruction, and group projects require personnel and facilities that may not be possible or appropriate in the ED. Some methods recommended in the framework were not utilized in the ED. These include role-playing, games, and simulations. These techniques might be beneficial, especially when poor literacy is a factor.

When Bloom's taxonomy was initially created, the authors of the taxonomy reported that the distinctions between domains were not clear (Redman, 1988). This is especially true when considering the framework's use with health education where more operational refinement of the domains would contribute to better matching of intervention and outcome assessment. For instance, differentiating between affective domain outcomes and higher cognitive outcomes remains challenging.